Trylogia AP

         22 styczeń 1945 – wieczór, Oppeln.          Jeszcze raz musieli nocować w opustoszałym hotelu. Zimno, cholera ! Z całej obsługi pozostał jedynie kierownik i konserwator. Ten pierwszy otworzył magazyn i wydał im czystą pościel, ten drugi poszedł do kotłowni, podrzucić do pieca trochę węgla. Ale ciepło, będzie chyba dopiero nad ranem.

         22 styczeń 1945 – wczesne popołudnie, Colonnowska.        Z Mercedesa wyskoczyli jak stado hartów w pogoni za zającem. Nareszcie ! Są u celu i zaraz się to skończy. A więc ? Co trzeba robić ?

         22 styczeń 1945 – rano, Oppeln.        Nie było jeszcze szóstej, gdy strzeżone przez wartowników drzwi otworzyły się i w gmachu rejencji pojawiła się sekretarka Mehlhorna. Ze zdziwieniem popatrzyła na von Drebnitza i jego ludzi, zbijających ostatnie już skrzynie. Nie zatrzymywała się przy nich, ale po kwadransie, gdy już ucichły uderzenia młotków, z góry dał się słyszeć jej głos.

         18 styczeń 1945 – popołudnie, Waldenburg.        - To pan, hauptsturmführer ? Myśleliśmy już, że po drodze stało się coś złego. - Nic się nie stało. Zaspy na drogach, maszerujące wojska, kontrole żandarmerii polowej.