Trylogia AP

         28 październik 1944 – Kompleks Riese, obiekt Centrum.        Śniegu jeszcze nie było i ciemny Mercedes prowadzony pewną ręką Bomkego szybko pokonywał kolejne zakręty górskiej drogi. To była sprzyjająca okoliczność. Tu, w górach, nieraz już w połowie października spadały pierwsze płatki śniegu i mogło się zdarzyć, że wszędzie będzie biało. Tego roku jesień jednak była łagodna i oko nadal cieszyły ciemne zielenie iglaków oraz czerwienie i żółcie drzew liściastych.

         16 październik 1944 – Berlin, siedziba SD, gabinet Modera.        - No, wreszcie jesteś. Co tam tak długo robiłeś ? - Oberführer ! Musiałem zrobić wstępną analizę obu prób. Zajęło mi to zaledwie przysłowiowe 48 godzin. Uważam, że to i tak wyjątkowo szybko. - Skoro tak mówisz … Nie mam do ciebie pretensji. Ale czas goni. A my mamy go coraz mniej.

         06 październik 1944 – Rugia, atomowy poligon doświadczalny.        Trwały jeszcze badania promieniotwórczości i ostatnie obliczenia mocy wybuchu, ale tym Henryk nie miał ochoty zaprzątać sobie głowy. Od wczoraj siedział z Schumannem i grupą inżynierów nad montażem drugiej eksperymentalnej bomby.

         15 wrzesień 1944 – Waldenburg – Ludwigsdorf.         Tryb postepowania był już uzgodniony ze Sporrenbergiem. Henryk odebrał von Ardenne na dworcu w Waldenburgu i umieścił w samochodzie osobistego kierowcy gruppenführera. Dodatkowo, siedział tam jeszcze jeden z ochroniarzy. Ziewał głęboko, gdyż już od wczesnego rana był na nogach, a przyjazd pociągu planowany na 23.00 opóźnił się o ponad pół godziny.

         08 wrzesień 1944 – Rugia, poligon doświadczalny.        Chcąc nie chcąc, wywołał tu radość. Tydzień temu, z więzienia Gestapo   zwolniono wreszcie inżyniera Freitaga i ten, ze zdwojoną gorliwością popartą przerażającą wizją ponownego aresztowania w razie opóźnień, wziął się do pracy.