Trylogia AP

              Rozmowa nie była zbyt długa. Ci, których miał przyprowadzić, podobno ciągle byli u niego. Cali, zdrowi i bezpieczni.

              Napięcie było zbyt wielkie, aby jechać na kwaterę i spokojnie się położyć, więc Rogozin drzemał tylko w samochodzie, co kilkanaście minut samoistnie się budząc.

              Opanowany dotąd generał walił trzcinką po biurku. - Spieprzyliśmy sprawę. Byliśmy zbyt ostrożni. Trzeba było uderzać wcześniej. No, czemu milczycie? - zwrócił się w końcu do obecnych w biurze.

                                         Rozdział VI                                            Eksplozja.               16.07.1945, wczesne popołudnie - Poczdam. - Towarzyszu generale! Major Rogozin melduje się na rozmowę! - Siadajcie majorze. Trochę to niecodzienne, że nie zwracacie się do mnie z oficjalnym raportem, ale słucham. Macie piętnaście minut - generał spojrzał na zegarek. - A ja mam nadzieję, że poświęconego wam czasu nie będę żałował.