Trylogia AP

  11.07.1945, rano - punkt przejściowy w linii demarkacyjnej na trasie Hannover - Magdeburg.                 Niewielki konwój, który dotarł tu szosą od strony Hannoveru, wzbudził zainteresowanie po obu stronach. Otwierał go amerykański jeep z białymi gwiazdami na drzwiczkach, sierżantem żandarmerii wojskowej za kierownicą i siedzącym z boku majorem, w wyjściowym mundurze obwieszonym licznymi odznaczeniami. Za nim podążała wielka, czarna, amerykańska limuzyna, również z sierżantem za kierownicą i dostojnie wyglądającym krępym mężczyzną na tylnym siedzeniu. Ubrany w równie czarny jak samochód garnitur, białą koszulę z bordową muszką, jedwabne, białe rękawiczki na dłoniach i czarny cylinder na głowie, sprawiał wrażenie w ogóle nie zainteresowanego otoczeniem zewnętrznym. Z przodu i z tyłu samochodu, na białych, owalnych tabliczkach, wrażenie potęgowały czarne litery „CD”. Korpus dyplomatyczny!             Dopiero za nimi jechała ciężarówka. Niby zwykły Studebaker na wojskowych num

  07.07.1945, południe - Góry Hartzu.             - A więc zdążycie? Na sto procent? - w głosie Bormanna nie dało się ukryć zadowolenia. - Jawohl, herr reichsleiter. - A bomba wybuchnie? - Jak najbardziej. Ręczę swoim honorem.

  27.06.1945 - przedmieścia Hannoveru.             Tym razem Bormann wyznaczył mu spotkanie w na wpół zburzonej, niewielkiej kamienicy czynszowej przy jednej z bocznych ulic i Moder zaczął się domyślać. A więc i wszechwładny reichsleiter też dotarł do granicy swoich możliwości. Jeżeli bowiem chciałby w pełni zachować wszelkie zasady konspiracji, nie powinien mu wyznaczać spotkania drugi raz w tym samym miejscu. No, chyba, że zabrakło już dobrych melin…

              17.06.1945, popołudnie - siedziba „SMIERSZ - u” - Poczdam.             - Zapoznaliście się już z dokumentami majorze? - głos nowego przełożonego nie wróżył niczego dobrego. - Tak jest, towarzyszu generale! - To zanim stąd wyjdziecie, chcę wam uświadomić parę spraw. W robocie, do której zostaliście skierowani, za jakikolwiek błąd płaci się głową. Bez żadnej litości! Nie ma i nie będzie żadnych tłumaczeń, bowiem bezpieczeństwo towarzysza Stalina jest sprawą najwyższej wagi. - Ale… - Co jeszcze? - Dowodzącym zabezpieczeniem, a tym samym głównym i jedynym odpowiedzialnym za wszystko, jest zastępca szefa NKWD, generał Siergiej Krugłow. A z tych dokumentów nie wynika wprost, jakie są wzajemne zależności miedzy naszymi służbami. - A, o to wam chodzi… No dobrze. Krugłow jest dowódcą, ale na swoim podwórku. Był szefem ochrony uczestników konferencji w Teheranie i w Jałcie. Wzorowo wypełniał swoje obowiązki, zwłaszcza w Teheranie, gdzie niemiecka Abwehra usiłowała