Trylogia AP

         12 marzec 1945, wieczór – wieża zamku Wachsenburg.          Nie mogli narzekać. Kolacja, jak na warunki wojenne, była wyśmienita. I nie było to tylko zasługą obfitej zamkowej spiżarni, zapobiegliwie zaopatrywanej w różnorakie przetwory, jeszcze z ubiegłego lata czy jesieni. Ważne było również przygotowanie i podanie smakołyków przez jasnowłosą Clare Werner.

         06 marzec 1945 – Ohrdruf, poligon atomowy.          - I co tam słychać, Johann ? - Nie można powiedzieć, że nic szczególnego, sturmbannführer. Byłem blisko miejscu wybuchu. - Wpuścili cię ? - Nikt tam niczego nie pilnuje. A zamieszanie jest jak cholera. - Jakie znowu zamieszanie ? Stało się coś ? - Właściwie to nic. Obergruppenführer Kammler nakazał czynności sanitarne. Zebrano miejscowych cywilów i trochę członków Hitlerjugend. Wycinają drzewa z lasu i ciężarówkami przewożą do majątku Ringhofen, koło Mühlberga. Układają tam płaskie stosy. Dziesięć na dziesięć metrów. Wysokość jeden metr. I palą tam zwłoki. - Tych, co zginęli w obozie ? - Tak. Również naszych, co tam byli. Do pilnowania. - A w końcu, ilu ich tam było ? - Trudno powiedzieć. Ale na razie spalono kilkaset ciał. Może nawet siedemset. Wyciągają je z lasu robotnicy przymusowi. - Też ich zatrudniono ? - Tak. Przywieźli trochę Rosjan z Buchenwaldu. Dano im wódki, to i robią. A kilkunastu po

         02 marzec 1945, południe – Ohrdruf, poligon atomowy.           Wiadomość przyszła o 11.30. Stanowisko prób zostało ukończone. Z Moderem i Klemmem wsiadł więc Henryk do kierowanego przez Bomkego Kübelwagena i ruszyli.

       01 marzec 1945 – Ohrdruf, poligon atomowy.        Cholera jasna ! Niech to wszyscy diabli ! – Henryk nie potrafił powstrzymać emocji. Tylko nie to …   A mogło być tak pięknie. Przecież widział już te plany u Kammlera. I nagle dostał jak obuchem w głowę.

         15 luty 1945 – Koblenz.        Miał tylko czterdzieści osiem godzin, ale musiało to wystarczyć. Ułożył klarowny plan i nic nie powinno go zakłócić. Jeszcze wczoraj wieczorem witał się ze zdumionym jego przyjazdem Fischerem, od którego wziął resztę pozostałych po sprzedaży fabryki i zakupie gospodarstwa pieniędzy. Rano przeistoczył się w kogoś innego.